Wstęp:
Celem badania było stwierdzenie, czy konwergencja zależy od wieku i pseudofakii.

Materiał i metody:
Do grupy badanej włączono 86 pacjentów w wieku 21–85 lat (średnia: 62,7): 39 pacjentów z obuoczną pseudofakią, 41 z własną soczewką oraz 68 osób z własną soczewką w wieku 19–25 lat (średnia 22,1). Badanie zostało wykonane w odległości 50 i 10 cm oraz dla spojrzenia w dal. Wykorzystując uzyskane pomiary rozstawu źrenic, obliczono różnicę zdolności konwergencji oraz porównano obie grupy badanych.

Wyniki:
Średnia wartość konwergencji u pacjentów z pseudofakią wyniosła 3,52 mm (± 0,42 mm), a w grupie pacjentów z własną soczewką 3,46 mm (± 0,74 mm). Na podstawie przeprowadzanych analiz nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic pod względem średniej konwergencji pomiędzy grupami pacjentów w wieku od 19 do 25 lat (grupa 1.) i powyżej 65 lat (grupa 2). Średnia wartość konwergencji w grupie 1. wynosiła 3,47 mm (maksymalna 3,84 mm, minimalna 2,93 mm). Natomiast w grupie 2 – 3,46 mm (maksymalna 3,96 mm, minimalna 2,48 mm). Średnia wartość konwergencji przy patrzeniu na przedmiot znajdujący się w odległości 50 cm i 10 cm różniła się istotnie statystycznie pomiędzy badanymi grupami.

Wnioski:
Dane z uzyskanych analiz statycznych pozwalają stwierdzić, że konwergencja nie zależy od wieku oraz starczowzroczność, nie prowadzi do utraty zdolności konwergencji w oczach fakijnych i pseudofakijnych.