Somnambulizm w świetle odpowiedzialności karnej
Więcej
Ukryj
1
Kancelaria Radców Prawnych JGA Ginckaj, Morawiec, Olszewski, Stankiewicz Sp. p.
2
Third Department of Psychiatry and Sleep Medicine Center, Institute of Psychiatry and Neurology, Warsaw, Poland
Ann. Acad. Med. Siles. 2019;73:305-312
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Jednym z zaburzeń snu opisywanym w literaturze jest somnambulizm, zaliczany do parasomni snu NREM, nazywany również sennowłóctwem lub bardziej potocznie lunatyzmem. Jednocześnie, incydentalnie, pewne zaburzenia snu mogą wiązać się z nieświadomym wykonywaniem czynności a nawet czynów prowadzących do wyrządzenia szkody materialnej, uszczerbku na zdrowiu czy wręcz pozbawienia życia drugiej osoby lub osób. W związku z tym, celem prezentowanego opracowania jest przedstawienie trudności w ustaleniu odpowiedzialności karnej w przypadku popełniania czynów zabronionych w domniemanej nieświadomości sennej, kiedy epizod somnambulizmu może stanowić o wyłączeniu odpowiedzialności karnej. W rozważaniach na ten temat posłużono się informacjami z aktualnego piśmiennictwa medycznego, prawnego oraz literatury zarówno polskiej, jak i anglojęzycznej.
REFERENCJE (15)
1.
Zadra A., Desautels A., Petit D., Montplaisir J. Somnambulism: clinical aspects and pathophysiological hypotheses. Lancet Neurol. 2013; 12(3): 285–294, doi: 10.1016/S1474-4422(12)70322-8.
2.
Umanath S., Sarezky D., Finger S. Sleepwalking through history: medicine, arts, and courts of law. J. Hist. Neurosci. 2011; 20(4): 253–276, doi: 10.1080/0964704X.2010.513475.
3.
Law Library – American Law and Legal Information Notable Trials and Court Cases – 1833 to 1882 – Albert Tirrell Trial: 1846 – Rufus Choate Defends Tirrell, The Jury Acquits Tirrell, Suggestions For Further Readin, [online]
http://law.jrank.org/pages/249... [dostęp: ].
5.
Cramer Bornemann M.A., Schenck C.H., Mahowald M.W. A Review of Sleep-Related Violence: The Demographics of Sleep Forensics Referrals to a Single Center. Chest 2019; 155(5): 1059–1066, doi: 10.1016/j.chest.2018.11.010.
6.
Olender D. Materiały z konferencji III Dni Kryminalistyki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego Somnambulizm – naukowy fenomen zwalniający lunatyków-morderców od odpowiedzialności karnej. red. M. Zelek Drukarnia Pijarów. Kraków 2009, s. 335–348.
7.
Filar M. Rola i zadania lekarza jako biegłego w postępowaniach dotyczących odpowiedzialności lekarzy. Przykład 10. W: M. Filar, Krześ S., Marszałkowska-Krześ E., P. Zaborowski. Odpowiedzialność lekarzy i zakładów opieki zdrowotnej. Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis. Warszawa 2004.
8.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks Karny. art. 1, art. 7. Dz.U.2017.2204.
9.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks Karny. art. 31. § 1. Dz.U.2017.2204.
10.
Giezek J. Art. 31. Niepoczytalność jako okoliczność wyłączająca winę. W: Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz wyd. II. Wolters Kluwer. Warszawa 2012.
11.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego – art. 193 § 1. i § 2. Dz.U.2017.1904.
12.
Kremens K. Skorupka J. Powołanie biegłych do wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego w postępowaniu sądowym. Procedura. Wolters Kluwer Polska. Wersja od 01.07.2015.
13.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, art. 202 § 1. Dz.U.2017.1904.
14.
Mahowald M.W., Schenck C.H. Parasomnias: sleepwalking and the law. Sleep Med. Rev. 2000; 4(4): 321–339.
15.
Habzda-Siwek E. Diagnoza stanu psychicznego sprawcy a rozstrzygnięcia w procesie karnym. Wyd. I. Kantor Wydawniczy Zakamycze. Kraków 2002.