Somnambulizm w świetle odpowiedzialności karnej
 
Więcej
Ukryj
1
Kancelaria Radców Prawnych JGA Ginckaj, Morawiec, Olszewski, Stankiewicz Sp. p.
 
2
Third Department of Psychiatry and Sleep Medicine Center, Institute of Psychiatry and Neurology, Warsaw, Poland
 
 
Autor do korespondencji
Małgorzata Ewa Gąsior   

Kancelaria Radców Prawnych JGA Ginckaj, Morawiec, Olszewski, Stankiewicz Sp. p.
 
 
Ann. Acad. Med. Siles. 2019;73:305-312
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Jednym z zaburzeń snu opisywanym w literaturze jest somnambulizm, zaliczany do parasomni snu NREM, nazywany również sennowłóctwem lub bardziej potocznie lunatyzmem. Jednocześnie, incydentalnie, pewne zaburzenia snu mogą wiązać się z nieświadomym wykonywaniem czynności a nawet czynów prowadzących do wyrządzenia szkody materialnej, uszczerbku na zdrowiu czy wręcz pozbawienia życia drugiej osoby lub osób. W związku z tym, celem prezentowanego opracowania jest przedstawienie trudności w ustaleniu odpowiedzialności karnej w przypadku popełniania czynów zabronionych w domniemanej nieświadomości sennej, kiedy epizod somnambulizmu może stanowić o wyłączeniu odpowiedzialności karnej. W rozważaniach na ten temat posłużono się informacjami z aktualnego piśmiennictwa medycznego, prawnego oraz literatury zarówno polskiej, jak i anglojęzycznej.
 
REFERENCJE (15)
1.
Zadra A., Desautels A., Petit D., Montplaisir J. Somnambulism: clinical aspects and pathophysiological hypotheses. Lancet Neurol. 2013; 12(3): 285–294, doi: 10.1016/S1474-4422(12)70322-8.
 
2.
Umanath S., Sarezky D., Finger S. Sleepwalking through history: medicine, arts, and courts of law. J. Hist. Neurosci. 2011; 20(4): 253–276, doi: 10.1080/0964704X.2010.513475.
 
3.
Law Library – American Law and Legal Information Notable Trials and Court Cases – 1833 to 1882 – Albert Tirrell Trial: 1846 – Rufus Choate Defends Tirrell, The Jury Acquits Tirrell, Suggestions For Further Readin, [online] http://law.jrank.org/pages/249... [dostęp: ].
 
4.
Brody J.E. The New York Times „When Can Killers Claim Sleepwalking As a Legal Defense?”, 1996, [online] http://www.nytimes.com/1996/01... [dostęp: ].
 
5.
Cramer Bornemann M.A., Schenck C.H., Mahowald M.W. A Review of Sleep-Related Violence: The Demographics of Sleep Forensics Referrals to a Single Center. Chest 2019; 155(5): 1059–1066, doi: 10.1016/j.chest.2018.11.010.
 
6.
Olender D. Materiały z konferencji III Dni Kryminalistyki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego Somnambulizm – naukowy fenomen zwalniający lunatyków-morderców od odpowiedzialności karnej. red. M. Zelek Drukarnia Pijarów. Kraków 2009, s. 335–348.
 
7.
Filar M. Rola i zadania lekarza jako biegłego w postępowaniach dotyczących odpowiedzialności lekarzy. Przykład 10. W: M. Filar, Krześ S., Marszałkowska-Krześ E., P. Zaborowski. Odpowiedzialność lekarzy i zakładów opieki zdrowotnej. Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis. Warszawa 2004.
 
8.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks Karny. art. 1, art. 7. Dz.U.2017.2204.
 
9.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks Karny. art. 31. § 1. Dz.U.2017.2204.
 
10.
Giezek J. Art. 31. Niepoczytalność jako okoliczność wyłączająca winę. W: Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz wyd. II. Wolters Kluwer. Warszawa 2012.
 
11.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego – art. 193 § 1. i § 2. Dz.U.2017.1904.
 
12.
Kremens K. Skorupka J. Powołanie biegłych do wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego w postępowaniu sądowym. Procedura. Wolters Kluwer Polska. Wersja od 01.07.2015.
 
13.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, art. 202 § 1. Dz.U.2017.1904.
 
14.
Mahowald M.W., Schenck C.H. Parasomnias: sleepwalking and the law. Sleep Med. Rev. 2000; 4(4): 321–339.
 
15.
Habzda-Siwek E. Diagnoza stanu psychicznego sprawcy a rozstrzygnięcia w procesie karnym. Wyd. I. Kantor Wydawniczy Zakamycze. Kraków 2002.
 
eISSN:1734-025X
Journals System - logo
Scroll to top