Leonardo da Vinci jako anatom. Próba odtworzenia stosowanej przez niego techniki
 
Więcej
Ukryj
1
Studenckie Towarzystwo Naukowe, Koło przy Katedrze i Zakładzie Anatomii Opisowej i Topograficznej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego
 
2
Katedra i Zakład Anatomii Opisowej i Topograficznej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego
 
 
Autor do korespondencji
Maria W. Legierska W. Legierska   

Katedra i Zakład Anatomii Opisowej i Topograficznej SUM, 41-808 Zabrze, ul. Jordana 19, Tel./fax: +48 32 272 22 01
 
 
Ann. Acad. Med. Siles. 2009;63:70-75
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Na podstawie rysunków anatomicznych Leonarda da Vinci podjęto próbę odtworzenia jego sposobu postępowania w badaniach anatomicznych. Brak metod utrwalania ograniczał czas wykorzystywania zwłok. W rezultacie, obrazy struktur łatwo dostępnych, powierzchownie położonych, są znacznie dokładniejsze i precyzyjniej przedstawione niż obrazy narządów wewnętrznych. Postawiono hipotezę, że Leonardo korzystał z kości znalezionych w grobach, nie zaś oglądanych w czasie sekcji po doraźnym, mechanicznym usunięciu części miękkich. Tego rodzaju pogląd przedstawiony jest po raz pierwszy w piśmiennictwie dotyczącym spuścizny Leonarda jako anatoma. Szereg rysunków anatomicznych Leonarda stanowi kombinację obrazów rzeczywistych z jego wyobrażeniami o prawdopodobnym wyglądzie struktur, których bezpośrednio nie oglądał.
ISSN 0208-5607
 
REFERENCJE (12)
1.
Buchholz E. L. Leonardo da Vinci. Życie i twórczość. Könemann, Warszawa 2005.
 
2.
Kostanecki K. Leonardo da Vinci jako anatom. Wykład inauguracyjny rektora UJ w r. akad. 1913/1914. Kronika UJ za lata 1891/1892 – 1938/1939: 6-28.
 
3.
Ślusarczyk K., Jarosz R., Ślusarczyk R. Leonardo da Vinci jako anatom. Dzieje jego rysunków anatomicznych. Ann. Acad. Siles. 2005;59:60-62.
 
4.
Blunt A., Pedretti C., Keele K. D. Leonardo da Vinci. Anatomische Zeichnungen aus der königlichen Bibliothek auf Schloss Windsor. Prisma Verlag GmbH, Gütersloh 1979.
 
5.
Berti L., Rosci M. Sztuka świata. T.5, Arkady, Warszawa 1992
 
6.
Seppelt F. K., Löffler K. Dzieje papieży. T.2, Oficyna Wydawnicza DRUCK s.c., Poznań 2000.
 
7.
Van De Graaff K.M. Human Anatomy. Mc Graw Hill, Boston, New York, San Francisco, St. Louis, Bangkok, Bogota, Caracas, Kuala Lumpur, Lisbon, Madrid, Mexico City, Milan, Montreal, New Delhi, Santiago, Seoul, Singapore, Sydney, Taipei, Toronto 2002.
 
8.
Petti K. Changing Images. W: Principles of Human Anatomy. Tortora G. J. John Wiley and Sons, Inc., N. York, Chichester, Weinheim, Brisbane, Singapore, Toronto 2002: 732.
 
9.
Kołaczkowski J., Kołaczkowski Z., Anatomia funkcjonalna. T.1, PWN, Warszawa – Poznań 1984.
 
10.
Friedman M., Friedland G. W., Dziesięć największych odkryć w medycynie. Prószyński i S-ka, Warszawa 2000.
 
11.
Keele K. D. Leonardo da Vinci als Anatom. W: Leonardo da Vinci. Anatomische Zeichnungen aus der königlichen Bibliothek auf Schloss Windsor. Blunt A.,.
 
12.
Pedretti C., Keele K. D. red., Prisma Verlag GmbH, Gütersloh 1979: 13 – 19.
 
eISSN:1734-025X
Journals System - logo
Scroll to top