Listeria monocytogenes (L. monocytogenes) – wewnątrzkomórkowa Gram-dodatnia bakteria z rodziny Corynobacteriaceae – jest czynnikiem patogenetycznym listeriozy. Do zakażenia tym drobnoustrojem najczęściej dochodzi drogą pokarmową. W większości przypadków schorzenie ma charakter samoograniczający się, może jednak występować też w formie posocznicy, zakażenia układu nerwowego, lokalnych ropni bądź zakażenia przewodu pokarmowego. Neuroinfekcje wywoływane przez L. monocytogenes to przede wszystkim: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie mózgu, ropnie mózgu. Istotnym elementem patogenezy listeriozy jest przynależność do grupy osób podwyższonego ryzyka, do których zalicza się m.in. osoby o osłabionej odporności, niemowlęta oraz kobiety w ciąży, u których zakażenie może doprowadzić do poronienia. Opisaliśmy przypadek 55-letniej kobiety przyjętej na Oddział Intensywnej Terapii Centralnego Szpitala Klinicznego w Katowicach-Ligocie z podejrzeniem zapalenia mózgu i sepsy o nieznanej etiologii. Stan pacjentki był ciężki, konieczne były intubacja i wentylacja respiratorem. W trakcie hospitalizacji wykonano nakłucie lędźwiowe w celu przeprowadzenia badania płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR). Wynik posiewu PMR ukierunkował dalszy tok postępowania terapeutycznego na zwalczenie infekcji L. monocytogenes przez zastosowanie celowanej antybiotykoterapii. W 6. dobie leczenia pacjentka została ekstubowana. Podczas pobytu na oddziale obserwowano sukcesywny spadek parametrów stanu zapalnego. Przedstawiony przypadek obrazuje proces diagnostyczny oraz trudności, przed jakimi staje lekarz w przypadku pacjenta z listeriozowym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych.