Prezentowany opis przypadku dotyczy leczenia ortodontycznego dziewczynki z zespołem Aperta, przyjętej do Poradni Wad Rozwojowych Uniwersyteckiego Centrum Stomatologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach w 2004 r. w wieku dwóch lat. Przed rozpoczęciem leczenia ortodontycznego u pacjentki przeprowadzono operację w celu korekty przedwczesnego zrośnięcia szwów czaszki. U pacjentki obserwowano charakterystyczne cechy zespołu Aperta, w tym przedwczesne zrośnięcie kości czaszki, niedorozwój środkowej części twarzy oraz syndaktylię. W latach 2007–2013 u pacjentki zastosowano aparaty ruchome w celu kontrolowania rozwoju zgryzu oraz uzupełnienia braków zębowych. W latach 2013–2014 wykonano osteoplastykę czaszkowo-twarzową w celu skorygowania znacznego niedorozwoju szczęki. Leczenie ortodontyczne aparatami stałymi rozpoczęto w grudniu 2014 r., koncentrując się na uszeregowaniu zębów, korekcie relacji przednio-tylnej szczęk, poszerzeniu górnego łuku zębowego oraz rozładowaniu stłoczeń. Pomimo trudności, takich jak niedostateczna higiena jamy ustnej, leczenie ortodontyczne przyniosło zadowalające efekty zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne. Pacjentka uzyskała prawidłowy nagryz poziomy i pionowy, w znacznej mierze rozładowano stłoczenie zębów oraz poprawiono relacje szczęk. Niemniej jednak pewne problemy zgryzowe, w tym zgryz krzyżowy boczny oraz niewielkie stłoczenia, utrzymywały się po leczeniu. Prawie 4-letnia obserwacja efektów leczenia wykazała stabilne wyniki, choć u pacjentki rozwinął się bruksizm, co wymagało zastosowania nocnej szyny relaksacyjnej. Dalsza kontrola pacjentki jest niezbędna do utrzymania długoterminowej stabilności efektów leczenia.