Rak gardła dolnego uznawany jest za nowotwór o złym rokowaniu. Trzy okolice, w których lokalizuje się rak gardła dolnego to tylna ściana gardła, zachyłek gruszkowaty i okolica zapierścienna. Niezależnie od lokalizacji, rak rozwija się szybko i bezobjawowo. Jest to spowodowane warunkami anatomicznymi tej okolicy, które usposabiają do naciekania narządów sąsiednich i dużej skłonności do rozwijania się przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych. Z tego powodu ponad 70% chorych w trakcie diagnostyki znajduje się już w III lub IV stadium zaawansowania klinicznego, co znacznie pogarsza rokowanie. Strategia leczenia zwykle opiera się na leczeniu skojarzonym (operacja i następowa radio lub radiochemioterapia). Większość przypadków wymaga leczenia radykalnego w postaci pharyngolaryngektomii całkowitej. Niesie to ze sobą poważne konsekwencje czynnościowe w postaci wytworzenia tracheostomy, trudności w porozumiewaniu się ze względu na usunięcie krtani, czasem zaburzenia połykania. Tylko nieliczne, bardzo dokładnie wyselekcjonowane przypadki poddaje się częściowemu leczeniu operacyjnemu w postaci zabiegów endoskopowych lub częściowych operacji z dostępu zewnętrznego. Niektóre operacje częściowe i wszystkie radykalne wymagają jednoczasowej rekonstrukcji, uzupełniającej ubytek tkanki.