Wstęp:
We współczesnej kardiochirurgii stosuje się coraz więcej technik małoinwazyjnych. Do jednej z nich należy endoskopowe pobranie żyły odpiszczelowej przy operacjach wieńcowych. Technika ta daje możliwość pobrania naczynia, znacznie ograniczając wielkość urazu w miejscu interwencji przy zachowaniu odpowiedniej jakości pomostu.

Cel:
Celem pracy było porównanie endoskopowego oraz klasycznego pobrania żyły odpiszczelowej wśród chorych, u których występuje zwiększone ryzyko chirurgiczne. Ocenie został poddany wpływ tych metod na jakość pobranego naczynia, przebieg leczenia i gojenie się rany u operowanych pacjentów.

Materiał i metody:
W lipcu 2016 r. w Śląskim Centrum Chorób Serca zabiegowi kardiochirurgicznemu poddano 136 chorych. U 66 chorych został wykonany zabieg wieńcowy z wykorzystaniem żyły odpiszczelowej. Chorych, będących w grupach średniego lub wysokiego ryzyka infekcji pooperacyjnej według skali BHIS, podzielono na dwie grupy liczące po 10 chorych. W jednej grupie żyła odpiszczelowa została pobrana metodą endoskopową, w drugiej metodą klasyczną. Śródoperacyjnie oceniano jakość naczynia oraz przepływ w pomostach. Ocenie został poddany także miejscowy obszar gojenia się rany kończyny dolnej, który następnie porównano między grupami.

Wyniki:
W czasie zabiegów wykorzystano wszystkie pobrane naczynia do pomostowania aortalno-wieńcowego. W ocenie śródoperacyjnej nie wykryto mikroskopowych uszkodzeń naczynia. W obserwacji pooperacyjnej chorych, u których naczynie zostało pobrane techniką endoskopową, nie stwierdzono powikłań związanych z gojeniem się rany.

Wnioski:
Pobranie żyły odpiszczelowej metodą endoskopową jest tak samo bezpieczne jak metodą klasyczną, zapewnia jednak lepsze gojenie się rany, znacząco poprawia efekt kosmetyczny operowanej kończyny oraz zmniejsza ryzyko infekcji rany.