Celem niniejszej pracy jest zaprezentowanie właściwości, mechanizmu działania oraz skuteczności zastosowania ozonu we współczesnej stomatologii. Ozon jako alotropowa forma tlenu, o wzorze chemicznym O3, ma silne właściwości utleniające, co sprawia, że na jego działanie podatne są bakterie Gram-dodatnie, Gram-ujemne, wirusy, spory oraz komórki wegetatywne. Szerokie zastosowanie terapeutyczne w stomatologii ozon zawdzięcza właściwościom: przeciwdrobnoustrojowym, stymulującym układ odpornościowy, przeciwbólowym, detoksykacyjnym, antyhipoksyjnym, biosyntetycznym oraz biostymulującym. Ponadto znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach stomatologii: w profilaktyce, stomatologii zachowawczej (wybielanie zębów, leczenie nadwrażliwości zębiny), endodoncji, stomatologii dziecięcej, ortodoncji, periodontologii i leczeniu chorób błony śluzowej jamy ustnej, protetyce oraz chirurgii stomatologicznej. Ozonoterapia, zarówno w postaci mieszaniny wodnej, jak i w formie gazowej, wspomaga efekty terapeutyczne, jednak dopracowania wymagają standardy jej zastosowania.