Wulwodynia (łac. vulva – srom) to przewlekły zespół bólowy, występujący u 5–13% kobiet, trwający minimum 3–6 miesięcy. Dolegliwości mogą obejmować srom, pochwę, odbyt, a nawet pośladki. Ból bywa różnie nasilony i miewa różną, czasem niedokładnie określoną lokalizację (wulwodynia nieprowokowana). Jeśli dolegliwości pojawiają się w odpowiedzi na dotyk, określane są jako wulwodynia prowokowana i zazwyczaj związane są z aktywnością seksualną (dyspareunia). Wulwodynia jest rzadko rozpoznawana z powodu niewielkiej wiedzy na jej temat, niejasnej etiologii oraz trudności w różnicowaniu z innymi chorobami obejmującymi pochwę i srom. Istnieje wiele czynników mogących powodować dolegliwości, jednak u 80% kobiet pierwotnie lub wtórnie występują niestabilność i wzmożone napięcie mięśni dna miednicy. Istnieją dwa potencjalne mechanizmy, przez które nadmierna aktywacja mięśni powoduje sensytyzację (nadmierną wrażliwość na bodziec) i ból. Jest to niedotlenienie mięśni i obecność punktów spustowych (trigger points) w tkance mięśniowej, podwięziach i więzadłach. Ważnym elementem diagnozy jest wyeliminowanie chorób sromu i pochwy, np. przenoszonych drogą płciową, chorób skóry, chorób neurologicznych, ortopedycznych i reumatologicznych, nowotworów czy reakcji alergicznych. Wulwodynia jest chorobą z wykluczenia innych przyczyn powodujących ból sromu. W pracy przedstawiono etiologię, klasyfikację oraz najczęstsze metody leczenia wulvodynii.