Wstęp:
Pomimo reform wdrażanych w polskim systemie ochrony zdrowia sytuacja pacjentów onkologicznych pozostaje trudna. System zdrowotny nie jest w stanie samodzielnie sprostać tym wyzwaniom, co stwarza możliwość współpracy z innymi sektorami. Funkcję łącznika pomiędzy szpitalami i innymi instytucjami zorientowanymi na pacjentów mogą pełnić koordynatorzy.

Materiał i metody:
Celem artykułu jest ocena stopnia współpracy koordynatorów onkologicznych z przedstawicielami opieki społecznej, rehabilitacyjnej, paliatywnej i organizacji pozarządowych (non-governmental organizations – NGOs). Artykuł bazuje na wybranych wynikach projektu: „Koordynatorzy pacjentów onkologicznych. Profil, doświadczenia i opinie osób pełniących funkcje koordynatorów w polskich szpitalach”, którego wyniki zostaną opisane w dysertacji doktorskiej autorki artykułu. Badanie przeprowadzono w 2023 r. Uczestniczyło w nim 149 koordynatorów z polskich szpitali, realizujących szybką terapię onkologiczną (STO). W badaniu zastosowano kwestionariusz ankiety oraz indywidualne wywiady pogłębione (in-depth interview – IDI). Jako główne narzędzie do analizy statystycznej wykorzystano program IBM SPSS Statistics (29.0.0.0).

Wyniki:
Wyniki wskazują, że współpraca koordynatorów z przedstawicielami wspomnianych instytucji jest marginalna; 77,9% nigdy nie współpracowało z NGOs, a 62,4% nie miało kontaktu z opieką społeczną. Tylko 12,1% regularnie współpracuje z placówkami opieki paliatywnej, a 7,4% ze specjalistami rehabilitacji. Podczas przeglądu uwzględniono również występujące w szpitalach rozwiązania typu Unit (tzw. centra narządowe) oraz udział w pilotażu Krajowej Sieci Onkologicznej (KSO). Brak różnic w zakresie kooperacji międzyinstytucjonalnej sugeruje, że nawet w bardziej zorganizowanych modelach nie wprowadzono mechanizmów współpracy koordynatorów z przedstawicielami opieki społecznej, rehabilitacyjnej, paliatywnej i NGOs.

Wnioski:
Brak systemowych działań oraz współpracy między koordynatorami i przedstawicielami instytucji mogących wspierać chorych onkologicznie. Wzmacnianie relacji międzysektorowych może przynieść korzyści pacjentom i odciążyć personel medyczny poprzez wdrożenie opieki współdzielonej.