Wstęp:
Więzadło krzyżowe przednie jest jedną z ważniejszych struktur stawu kolanowego. Zawiera mechanoreceptory, które dzięki wrażliwości na ruch umożliwiają odczuwanie pozycji stawowej oraz kinestezji. Uszkodzenie powoduje zmiany w funkcji kolana. W literaturze szeroko opisywane są pozycje dotyczące translacji oraz wysięku, ale coraz większą uwagę zwraca się na funkcję mięśni: siłę i sztywność. Urazowi towarzyszą uczucie niestabilności kolana i ból przy obciążeniu kończyny urazowej. Występuje również wysięk, który stopniowo ogranicza zakres ruchu w stawie, wzmaga dolegliwości bólowe oraz wtórnie może wpłynąć na funkcje mięśni. Skrócenie funkcjonalne mięśni kulszowo-goleniowych może być objawem nieprawidłowej kontroli w obrębie stawu kolanowego.

Materiał i metody:
Badania zostały przeprowadzone na grupie 46 mężczyzn w wieku 18–46 lat (średnia wieku 25 lat; SD 6), u których stwierdzono zerwanie więzadła krzyżowego przedniego (anterior cruciate ligament – ACL) po 5–52 tygodniach od urazu (średnia 20 tygodni; SD 15). Dokonano pomiaru długości czynnościowej mięśni kulszowo-goleniowych oraz prostego uda zarówno w sposób bierny, jak i czynny. W tym celu użyto inklinometru Saundersa, który pozwala dokonać pomiaru do 1°.

Wyniki:
Analiza statystyczna wykazała istotną statystycznie ujemną korelację między skróceniem funkcjonalnym mięśni kulszowo-goleniowych a prostym uda w kończynie zdrowej w badaniu czynnym oraz biernym.

Wnioski:
Wraz ze wzrostem funkcjonalnego skrócenia mięśni kulszowo-goleniowych zmniejsza się skrócenie funkcjonalne mięśnia prostego uda zarówno w badaniu czynnym, jak i biernym w kończynie zdrowej. Wzrostowi skrócenia funkcjonalnego mięśni kulszowo-goleniowych towarzyszy spadek skrócenia mięśnia prostego uda w kończynie z zerwanym ACL zarówno w badaniu czynnym, jak i biernym.