Wstęp:
Niewłaściwe zabezpieczenie substancji czynnej może doprowadzić do utraty jej pierwotnych właściwości. Do oceny własności fotoprotekcyjnych opakowań leków można zastosować wiele metod, w tym hemisferyczną reflektancję kierunkową. Celem badania była ocena wartości reflektancji dla opakowania zewnętrznego (pudełko kartonowe) i opakowania bezpośredniego (blister) zawierającego cefuroksym.

Materiał i metody:
Za pomocą reflektometru 410-Solar zbadano opakowania dwóch preparatów (Ceroxim i Zinnat), zarówno przeterminowanych, jak i nieprzeterminowanych. Analizie poddano trzy rodzaje obszarów pomiarowych: „biały” (biały karton zewnętrzny), „kolorowy” (obszary kolorystyczne kartonu zewnętrznego) oraz „blister” (opakowanie bezpośrednie wykonane z aluminium i PCV).

Wyniki:
Największą wartość reflektancji stwierdzono w zakresie 700–1100 nm zarówno dla preparatów przeterminowanych, jak i nieprzeterminowanych. W zakresie 335–380 nm ilość odbitego promieniowania dla nieprzeterminowanych opakowań Ceroxim vs Zinnat wynosiła odpowiednio: 30% vs 12% dla obszarów kolorowych, 39% vs 24% dla obszarów białych i 74% vs 70% dla blistrów. W przypadku preparatu Ceroxim, reflektancja nieprzeterminowanych obszarów kolorowych była znacząco wyższa niż przeterminowanych (p < 0,001) we wszystkich zakresach spektralnych, z wyjątkiem 1700–2500 nm. Natomiast reflektancja przeterminowanych obszarów białych preparatu Ceroxim była wyższa niż nieprzeterminowanych (p < 0,001) dla 480–600 nm, 590–720 nm, 700–1100 nm i 1700–2500 nm. Blistry nieprzeterminowane preparatu Zinnat wykazywały mocniejsze właściwości fotoprotekcyjne niż przeterminowane w zakresie 335–380 nm. Nie stwierdzono różnic pomiędzy przeterminowanymi i nieprzeterminowanymi blistrami preparatu Ceroxim.

Wnioski:
Wartość reflektancji wskazuje, że blistry i opakowania z białego kartonu w większym stopniu chronią cefuroksym przed promieniowaniem niż opakowania kolorowe.