Wprowadzenie:
Przetrwała lewa żyła główna górna (persistent left superior vena cava – PLSVC) jest rzadką anomalią krążenia żylnego, wynikającą z nieprawidłowości w embriogenezie. Występuje u 0,3–0,5% ogólnej populacji oraz nawet u 4,3% pacjentów z wadami serca. Powstaje na skutek połączenia lewej żyły podobojczykowej i żyły szyjnej wewnętrznej, przechodzi przez lewą stronę śródpiersia i zazwyczaj uchodzi do prawego przedsionka przez zatokę wieńcową. Zwykle jest bezobjawowa i często wykrywana przypadkowo podczas badań obrazowych układu krążenia. Może współistnieć z ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej (atrial septal defect – ASD).

Opis przypadku:
52-letnia pacjentka z utrwalonym migotaniem przedsionków, przebytym udarem niedokrwiennym lewej półkuli mózgu, niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym i rozpoznanym ASD typu 2 została skierowana na izolcję żył płucnych (pulmonary vein isolation – PVI) z powodu objawowej arytmii o nasileniu IIb według European Heart Rhythm Association i klasy II według New York Heart Association. Po nieudanej PVI podjęto próbę kardiowersji farmakologicznej, a następnie elektrycznej, która jedynie tymczasowo przywróciła rytm zatokowy. Badanie echokardiograficzne wykazało umiarkowaną niedomykalność zastawki trójdzielnej i powiększoną zatokę wieńcową. Zlecono wykonanie tomografii komputerowej serca, ujawniając obecność PLSVC, do której uchodzi lewa żyła płucna górna, z przesunięciem przegrody międzyprzedsionkowej w prawo i drożnym otworem owalnym (patent foramen ovale – PFO). Po konsultacji kardiochirurgicznej pacjentka została zakwalifikowana do korekcji wady.

Wnioski:
PLSVC może towarzyszyć wadom wrodzonym takim jak ASD typu 2/PFO, co ma znaczenie w leczeniu arytmii oraz korekcji wad. Powiększona zatoka wieńcowa w echokardiografii powinna budzić podejrzenie PLSVC. Obecność PLSVC jest istotna przy umieszczaniu urządzeń z centralnym dostępem żylnym, ponieważ może stanowić trudności.