Nieszczelność zespolenia (anastomotic leak – AL) jest najpoważniejszym wczesnym powikłaniem po ezofagektomii i istotnie wpływa na wyniki leczenia. Celem pracy jest przegląd aktualnych zasad rozpoznawania i postępowania w AL z wykorzystaniem ujednoliconych definicji i klasyfikacji oraz podejścia „step-up”. W diagnostyce kluczowe znaczenie mają: wysoka czujność kliniczna, tomografia komputerowa klatki piersiowej i jamy brzusznej z doustnym kontrastem wodnym jako badanie pierwszego wyboru oraz wczesna endoskopia, która łączy rolę diagnostyczną z możliwością natychmiastowej terapii. Postępowanie „step-up” obejmuje szybkie opanowanie sepsy i kontrolę źródła zakażenia (drenaż radiologiczny lub chirurgiczny), odciążenie przewodu pokarmowego (nil per os), antybiotykoterapię celowaną oraz preferencyjnie żywienie dojelitowe, z rozszerzeniem postępowania o leczenie endoskopowe. W zależności od obrazu miejscowego stosuje się pokryte samorozprężalne stenty metalowe lub plastikowe, endoskopową terapię podciśnieniową (endoscopic vacuum therapy – EVT) oraz – w wybranych sytuacjach – wewnętrzny drenaż endoskopowy. W przypadkach z rozległym uszkodzeniem tkanek, martwicą przeszczepu lub nieskutecznością leczenia endoskopowego konieczne bywa leczenie chirurgiczne. Strategie łączone (np. sekwencja EVT → stent) i rozwiązania hybrydowe (stent ze zintegrowanym podciśnieniem) pozwalają dostosować terapię do miejscowych warunków. Skuteczne wdrożenie skoordynowanych protokołów w doświadczonych ośrodkach, z udziałem wielodyscyplinarnego zespołu, wiąże się ze zmniejszeniem śmiertelności i poprawą wyników krótko- i długoterminowych.