Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (age-related macular degeneration – AMD) jest chorobą degeneracyjną plamki, prowadzącą do centralnego upośledzenia widzenia u osób powyżej 50 roku życia. Wczesne stadia AMD charakteryzują się wystąpieniem druzów i nieprawidłowości nabłonka barwnikowego w siatkówce. Późne stadia zwyrodnienia, postaci suchej i wysiękowej, to zanik geograficzny i neowaskularyzacja naczyniówkowa. Patogeneza choroby jest nadal nieznana ze względu na jej wieloczynnikowy mechanizm. Jako czynniki ryzyka wymienia się wiek, płeć, rasę, uwarunkowania genetyczne, ekspozycję na UV, choroby układu sercowo-naczyniowego, palenie papierosów, niedobór antyoksydantów. Leczenie przyczynowe nie jest znane. W odpowiednio dobranych przypadkach stosuje się fotokoagulację laserową, terapię fotodynamiczną, termoterapię przezźreniczną, iniekcje doszklistkowe preparatów anty-VEGF oraz metody chirurgiczne. Nowością w USA jest możliwość wszczepiania miniaturowgo teleskopu w celu poprawy widzenia w schyłkowej postaci zwyrodnienia plamki. W fazie badań klinicznych są preparaty do stosowania miejscowego oraz terapia z użyciem komórek macierzystych. W ostatnim dwudziestoleciu, obszerne badania doprowadziły do znaczącego postępu zarówno w diagnostyce, jak i leczeniu AMD.