Analiza chodu u dzieci po wydłużeniu kończyny dolnej metodą Ilizarowa
 
Więcej
Ukryj
1
Zakład Fizjoterapii Katedry Fizjoterapii, Wydział Nauk o Zdrowiu w Katowicach, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
 
2
Zakład Kinezjologii Katedry Fizjoterapii, Wydział Nauk o Zdrowiu w Katowicach, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
 
3
Katedra Ortopedii i Fizjoterapii, Collegium Medicum, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
 
4
Zakład Adaptowanej Aktywności Fizycznej i Sportu Katedry Fizjoterapii, Wydział Nauk o Zdrowiu w Katowicach, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
 
 
Ann. Acad. Med. Siles. 2017;71:252-264
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wstęp:
Osteogeneza dystrakcyjna, jako metoda leczenia zaburzeń osi i skrótów kończyn dolnych, jest procesem długotrwałym, co niekorzystnie wpływa na stan funkcjonalny narządu ruchu oraz psychikę dziecka. W związku z powyższym celem pracy była analiza parametrów czasoprzestrzennych chodu oraz porównanie wyników leczenia u dzieci po wydłużeniu goleni i uda metodą Ilizarowa.

Materiał i metody:
Badania wykonano u 40 dzieci z asymetrią kończyn dolnych leczonych w Katedrze i Oddziale Klinicznym Ortopedii w Sosnowcu w latach 2000–2006. U każdego dziecka wykonano zabieg osteogenezy dystrakcyjnej metodą Ilizarowa. Grupa została podzielona na dwie podgrupy: grupę I stanowiło 20 dzieci po wydłużeniu goleni metodą Ilizarowa, grupę II stanowiło 20 dzieci po wydłużeniu uda metodą Ilizarowa. Analiza chodu została przeprowadzona przy użyciu systemu do analizy ruchu firmy Zebris i polegała na przejściu po wytyczonej ścieżce o długości ok. 2 metrów. Platforma reagowała na nacisk, dzięki czemu można było oceniać reakcje sił podłoża oraz parametry czasoprzestrzenne chodu. Po zakończonym pomiarze otrzymano raport zawierający dane badanych parametrów.

Wyniki:
Z przeprowadzonych badań wynika, że zarówno u dzieci z wydłużanym udem, jak i golenią trzy z pięciu subfaz fazy podporu kończyną operowaną i nieoperowaną uległy wydłużeniu a dwie skróceniu w stosunku do norm wg J. Perry. Subfazy, które zostały wydłużone, to: zapoczątkowanie kontaktu, przejęcie ciężaru, przygotowanie przenoszenia, natomiast skrócenie czasu trwania poszczególnych subfaz odnotowano w pełnym podporze oraz fazie odbicia.

Wnioski:
Lepsze wyniki uzyskano po wydłużeniu uda niż goleni metodą Ilizarowa u dzieci ze skróceniem kończyny dolnej. Stereotyp chodu u dzieci po wydłużeniu kończyn odbiega od normy.

 
REFERENCJE (32)
1.
Wagner H. Operative Beinverlangerung. Chirurg. 1971; 42: 260–266.
 
2.
Wagner H. Operative lengthtening of the femur. Clin. Orthop. Relat. Res. 1978; 136: 125–142.
 
3.
Tensiorowski M., Zarzycka M. Podstawowe zasady wydłużania kończyn. Kasper. Kraków 1998.
 
4.
Novikov K.I., Subramanyam K.N., Muradisinov S.O., Novikova O.S., Kolesnikova E.S. Cosmetic lower limb lengthening by Ilizarov apparatus: what are the risks? Clin. Orthop. Relat. Res. 2014; 472(11): 3549–3556.
 
5.
Hasler C.C., Krieg A.H. Current concepts of leg lengthening. J. Child. Orthop. 2012; 6(2): 89–104.
 
6.
Latash M.L. Fundamentals of motor control. Elsevier 2017.
 
7.
Latash M.L. Biomechanics of motor control. Academic Kress 2015.
 
8.
Wrzosek Z., Konieczny G. Usprawnianie chorych leczonych metodą Ilizarowa z powodu skrótu w obrębie kości udowej. Fizjoterapia 2001; 9(1): 53–55.
 
9.
Pasierbek M., Gazdzik T.S., Ryba J., Barczyński A., Golonka J. Ocena zakresu ruchomości stawu kolanowego w trakcie wydłużania uda metodą Ilizarowa. Ortop. Traum. Rehab. 2002; 4(5): 622–625.
 
10.
Napiontek M. Zasady rehabilitacji chorych leczonych metodą Ilizarowa. Chir. Narz. Ruchu Ortop. Pol. 2000; 65(3): 287–294.
 
11.
Lisiński P., Stryła W. Zasady usprawniania leczniczego w przypadkach wydłużania kończyn dolnych. Ortop. Traum. Rehab. 2002; 4(4): 503–506.
 
12.
Marciniak W. Nierówność kończyn dolnych – etiopatogeneza i następstwa. Chir. Narz. Ruchu Ortop. Pol. 1994; 59(Supl. 1): 1–9.
 
13.
Umer M., Rashid H., Umer H.M., Raza H. Hip reconstruction osteotomy by Ilizarov method as a salvage option for abnormal hip joints. Biomed. Res. Int. 2014: 835681.
 
14.
Gouron R. Surgical technique and indications of the induced membrane procedure in children. Orthop. Traumatol. Surg. Res. 2016; 102(1 Suppl): S133–139.
 
15.
Simpson A.H., Halliday J., Hamilton D.F., Smith M., Mills K. Limb lengthening and peripheral nerve function-factors associated with deterioration of conduction. Acta Orthop. 2013; 84(6): 579–584.
 
16.
Fan J., Zhang X., Liu T., Ling L., Chen T., Jie S. Treatment of external fixator in young patients with valgus deformity of the knee companied with leg shortening. Zhong Nan Da Xue Xue Bao Yi Xue Ban. 2013; 38(2): 191–195.
 
17.
Fu X., Zhang X., Li Z., Yin M., Wu K. Limping gait improvement by femoral lengthening in ankylotic hips and limb length discrepancy in young adults. Zhong Nan Da Xue Xue Bao Yi Xue Ban. 2012; 37(5): 491–494.
 
18.
Ilizarov G. Clinical application of the tension-stress effect for limb lengthening. Clin. Orthop. Relat. Res. 1990; 250: 8–26.
 
19.
Morasiewicz L. Strategia i taktyka postępowania w wydłużaniu kończyn. Ortop. Traum. Rehab. 2002; 4(3): 310–315.
 
20.
Wall A. Leczenie operacyjne nierówności kończyn. Chir. Narz. Ruchu Ortop. Pol. 1994; 59(Supl. 1): 11–18.
 
21.
Wall A., Morasiewicz L., Dragan Sz., Krawczyk A., Uher T. Analiza wskazań i taktyki postępowania leczniczego w operacyjnym leczeniu nierówności kończyn metodą Ilizarowa. Chir. Narz. Ruchu Ortop. Pol. 1994; 59(Supl. 1): 318–322.
 
22.
Siffert R.S. Lower limb length discrepancy. J. Bone Joint. Surg. 1987; 69A(7): 1100–1106.
 
23.
Kawamura B. Limb lengthening by means of subcutaneus osteotomy. J. Bone Joint. Surg. 1968; 50A(5): 851–878.
 
24.
Rozbruch S.R., Paley D., Bhave A., Herzenberg J.E. Ilizarov hip reconstruction for the late sequeiae of infantile hip infection. J. Bone Joint Surg. 2005; 87(5): 1007–1018.
 
25.
Perttunen J.R., Anttila E., Södergård J., Merikanto J., Komi P.V. Effect of intramedullary gradual elongation of shorter limb on gait patterns. Pediatr. Int. 2003; 45(3): 324–332.
 
26.
Wrzosek Z. Nierówna długość kończyny dolnej i jej leczenie metodą osteogenezy dystrakcyjnej – aspekt rehabilitacyjny. Fizjoterapia 2001; 9(1): 49–52.
 
27.
Lai K.A., Lin C.J., Jou I.M., Su F.C. Gait analysis after total hip arthroplasty with leg-length equalization in women with unilateral congenital complete dislocation of the hip-comparision with untreated patients. J. Orthop. Res. 2001; 19: 1147–1152.
 
28.
Giannikas K.A., Maganaris C.N., Karski M.T., Twigg P., Wilkes R.A., Buckley J.G. Functional outcome folowing bone transport reconstruction of distal tibial defects. J. Bone Joint. Surg. Am. 2005; 87: 145–152.
 
29.
Perttunen J.R., Anttila E., Södergård J., Merikanto J., Komil P.V. Gait asymmetry in patients with limb length discrepancy. Scand J. Med. Sci. Sports 2004; 14: 49–56.
 
30.
Perry J. Gait analysis: normal and patological function. Slack 1992.
 
31.
Schuler N.B., Bey M.J., Shearn J.T., Butler D.L. Evaluation of an electromagnetic position tracking device for measuring in vivo, dynamic joint kinematics. J. Biomech. 2007; 38: 2113–2117.
 
32.
Milis P., Morrison S., Lloyd D.G., Barrett R.S. Repeatability of 3D gait kinematics obtained from an electromagnetic tracking system during treadmill locomotion. J. Biomech. 2007; 40(7): 1504–1511.
 
eISSN:1734-025X
Journals System - logo
Scroll to top