Oznaczanie zawartości rtęci w witaminowych i mineralnych suplementach diety
 
Więcej
Ukryj
1
Department of Toxicology and Bioanalysis, Faculty of Pharmaceutical Sciences in Sosnowiec, Medical University of Silesia in Katowice
 
2
Apteka Staromiejska, Gliwice
 
3
Department for Experimental Medicine, Faculty of Medical Science in Katowice, Medical University of Silesia in Katowice
 
 
Autor do korespondencji
Barbara Brodziak-Dopierała   

Department of Toxicology and Bioanalysis, Faculty of Pharmaceutical Sciences in Sosnowiec, Medical University of Silesia, Poland, ul. Jagiellońska 4, 41-200 Sosnowiec
 
 
Ann. Acad. Med. Siles. 2019;73:203-211
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wstęp:
Suplementy diety to produkty coraz częściej wybierane jako łatwy sposób na uzupełnienie niedoborów witamin i minerałów w codziennej diecie. Są to środki spożywcze podlegające prawu żywnościowemu a nie farmaceutycznemu, co przekłada się na znacznie mniejsze wymagania niż w przypadku leków. Również prosta i niekosztowna procedura ich rejestracji sprawia, że każdego roku zwiększa się liczba dostępnych preparatów. Celem pracy było oznaczenie zawartości rtęci w witaminowo-mineralnych suplementach diety oraz analiza uzyskanych wyników.

Materiał i metody:
Do badania wybrano 22 suplementy diety dostępne na polskim rynku, zawierające w swoim składzie witaminy i minerały. W zebranych próbkach oznaczono zawartość rtęci przy użyciu spektrometru absorpcji atomowej AMA 254.

Wyniki:
Zawartość rtęci mieściła się w zakresie 0,22–5,85 µg/kg. Najwięcej rtęci – 4,51 µg/kg – występowało w preparacie uzupełniającym poziom cynku i miedzi. Najmniejsza zawartość wynosiła 0,31 µg/kg w preparacie witaminowo-mineralnym. Uzyskane wyniki analizowano w poszczególnych grupach suplementów diety w zależności od składnika głównego i wskazań do stosowania oraz od postaci farmaceutycznej. Obliczono także dzienne pobranie rtęci przy maksymalnych zalecanych dawkach w ciągu dnia, miesiąca, 3 miesięcy oraz roku. Uzyskane oznaczenia porównano z obowiązującym w krajach Unii Europejskiej maksymalnym dopuszczalnym poziomem zawartości rtęci w suplementach diety oraz tymczasowym tygodniowym pobraniem PTWI, ustalonym przez JECFA.

Wnioski:
Przeprowadzona analiza wykazała, że poziom zawartości rtęci w badanych suplementach diety witaminowo-mineralnych nie został przekroczony. Stosowanie tych preparatów w ilości zalecanej przez producenta nie stwarza ryzyka dla zdrowia.

 
REFERENCJE (34)
1.
Szewczyk P. Dopuszczanie do obrotu suplementów diety. Najwyższa Izba Kontroli LLO.430.002. Nr ewid. 195/2016/P/16/078/LLO. 2016 [online], https://www.nik.gov.pl/plik/id... [Dostęp: 10.03.2018].
 
2.
Bojarowicz H., Dźwigulska P. Suplementy diety. Część I. Suplementy diety a leki – porównanie wymagań prawnych. Hygeia Public Health 2012; 47: 427–432.
 
3.
Prawo suplementów diety. Red. nauk. M. Kondrat. Wolters Kluwer 2012. Warszawa, s. 16–27.
 
4.
Krejpcio Z., Skwarek K., Hyżyk A., Dyba S. Ocena powszechności spożycia suplementów diety w wybranej grupie osób aktywnych sportowo. Probl. Hig. Epidemiol. 2011; 92(4): 935–938.
 
5.
Krasnowska G., Sikora T. Suplementy diety a bezpieczeństwo konsumenta. Żywność. Nauka. Technologia. Jakość 2011; 4(77): 5–23.
 
6.
Ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia z dnia 25 sierpnia 2006 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 136, poz. 914 z późn. zm.) Zasady wprowadzania po raz pierwszy do obrotu suplementu diety, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz żywności wzbogaconej [online], https://suplementy.gis.gov.pl/ (accessed on 15 December 2018) [Dostęp: 11.03.2018].
 
7.
Kowalski A., Frankowski M. Levels and potential health risks of mercury in prescription, non-prescription medicines and dietary supplements in Poland. Regul. Toxicol. Pharmacol. 2015; 73(1): 396–400, doi: 10.1016/j.yrtph.2015.08.001.
 
8.
Genuis S., Schwalfenberg G., Siy A., Rodushkin I. Toxic element contamination of natural health products and pharmaceutical preparations. PLoS One 2012; 7(11): 1–12, doi: 10.1371/journal.pone.0049676.
 
9.
Bolan S., Kunhikrishnan A., Seshadri B., Choppala G., Naidu R., Bolan N.S., Ok Y.S., Zhang M., Li C.G., Li F., Noller B., Kirkham M.B. Sources, distribution, bioavailability, toxicity, and risk assessment of heavy metal(loid)s in complementary medicines. Environ. Int. 2017; 108: 103–118. doi: 10.1016/j.envint.2017.08.005.
 
10.
Moret S., Prevarin A., Tubaro F. Levels of creatine, organic contaminations and heavy metals in creatine dietary supplements. Food Chem. 2011; 126: 1232–1238.
 
11.
WHO (World Health Organization). Mercury and health, 2013. [online], http://www.who.int/mediacentre... [Dostęp 13.03.2018].
 
12.
Abernethy D.R., Destefano A., Cecil T., Zaidi K., Williams R.L. Metal impurities in food and drugs. Pharm. Res. 2010; 27(5): 750–755, doi: 10.1007/s11095-010-0080-3.
 
13.
Genchi G., Sinicropi M., Carocci A., Lauria G., Catalano A. Mercury exposure and heart diseases. Int. J. Environ. Res. Public Health 2017; 14(1): pii: E74, doi: 10.3390/ijerph14010074.
 
14.
Seppanen K., Kantola M., Laatikainen R. Effect of supplementation with organic selenium on mercury status as measuered by mercury in pubic hair. J. Trace Elem. Med. Biol. 2000; 14(2): 84–89.
 
15.
Wu X., Cobbina S.J., Mao G., Xu H., Zhang Z., Yang L. A review of toxicity and mechanisms of individual and mixtures of heavy metals in the environment. Environ. Sci. Pollut. Res. Int. 2016; 23(9): 8244–8259, doi 10.1007/s11356-016-6333-x.
 
16.
Syversen T., Kaur P. The toxicology of mercury and its compound. J. Trace Elem. Med. Biol. 2012; 26(4): 215–226, doi: 10.1016/j.jtemb.2012.02.004.
 
17.
Bernhoft R. Mercury toxicity and treatment: A review of the literature. J. Environ Public Health 2012; 460508, doi: 10.1155/2012/460508.
 
18.
Kim M., Lee Y., Park K. Vitamin and mineral supplement use among korean adults: Baseline data from the trace element study of korean adults in Yeungnam area. Nutrients 2018; 10(1): 50, doi: 10.3390/nu10010050.
 
19.
Park J.H., Hwang M.S., Ko A., Jeong D.H., Kang H.S., Yoon H.J., Hong J.H. Total mercury concentrations in the general Korean population, 2008–2011. Regul. Toxicol. Pharmacol. 2014; 70(3): 681–686, doi: 10.1016/j.yrtph.2014.10.004.
 
20.
Barrella M.V., Heringer O.A., Cardoso P.M.M., Pimentel E.F., Scherer R., Lenz D., Endringer D.C. Metals content in herbal supplements. Biol. Trace Elem. Res. 2017; 175(2): 488–494, doi: 10.1007/s12011-016-0776-2.
 
21.
Różycka K., Rolka G. Zastosowanie techniki ASA do oznaczania rtęci na przykładzie badań surowców używanych w przemyśle materiałów budowlanych. Prace Instytutu Ceramiki i Materiałów Budowlanych 2015; 21(8): 58–66.
 
22.
Raport Najwyższej Izby Kontroli. Informacja o wynikach kontroli. Dopuszczenie do obrotu suplementów diety [online]. Warszawa 2017. [Dostęp 14.03.2018].
 
23.
Commission staff working document „Characteristics and perspectives of the market for food supplements containing substances other than vitamins and minerals” [online]. Bruksela 5.12.2008 SEC(2008) 2976 [Dostęp 15.03.2018].
 
24.
Raport PMR. Rynek suplementów diety w Polsce w 2015. Prognozy rozwoju na lata 2015–2020. [Dostęp 15.03.2018].
 
25.
Europehttps://www.efsa.europa.eu/en/glossary-taxonomy-terms [Dostęp 15.03.2018].
 
26.
Herrman J.L., Younes M. Background to the ADI/TDI/PWTI. Regul. Toxicol. Pharmacol. 1999; 30(2Pt2): 109–113.
 
27.
Socha K., Michalska-Mosiej M. Zawartość rtęci w suplementach diety. Probl. Hig. Epidemiol. 2013; 94(4): 645–647.
 
28.
Levine K., Levine M., Weber F., Hu Y., Perlmutter J., Grohse P.M. Determination of mercury in an assortment of dietary supplements using an inexpensive combustion atomic absorption spectrometry technique. J. An. Methods Chem. 2005; 4: 211–216, doi: 10.1155/JAMMC.2005.211.
 
29.
Avula B., Wang Y.H., Duzgoren-Aydin N.S., Khan I.A. Inorganic elemental compositions of commercial multivitamin/mineral dietary supplements: Application of collision/reaction cell inductively coupled-mass spectroscopy. Food Chem. 2011; 127(1): 54–62, doi: 10.1016/j.foodchem.2010.12.083.
 
30.
Korfali S.I., Hawi T., Mroueh M. Evaluation of heavy metals content in dietary supplements in Lebanon. Chem. Cent. J. 2013; 7: 10, doi: 10.1186/1752-153X-7-10.
 
31.
Tumir H., Bosnir J., Vedrina-Dragojević I., Dragun Z. Monitoring of metal and metalloid content of dietary supplements on the Croatian market. Food Control 2010; 21(6): 885–889, doi: 10.1016/j.foodcont.2009.12.005.
 
32.
32. García-Rico L., Leyva-Perez J., Jara-Marini M.E. Content and daily intake of copper, zinc, lead, cadmium and mercury from dietary supplements in Mecixo. Food Chem. Toxicol. 2007; 45(9): 1599–1605, doi: 10.1016/j.fct.2007.02.027.
 
33.
TNS Raport „Świadome samoleczenie w Polsce – http://www.lekiczysuplementy.p... 2014” z badania przeprowadzonego na zlecenie platformy edukacyjno-informacyjnej http://www.lekiczysuplementy.p... [Dostęp 15.03.2018].
 
34.
Gershwin M., Borchers A., Keen C., Hendler S., Hagie F., Greenwood M.R. Public safety and dietary supplementation. Ann. N Y Acad. Sci. 2010; 1190: 104–117, doi: 10.1111/j.1749-6632.2009.05270.x.
 
eISSN:1734-025X
Journals System - logo
Scroll to top