Wstęp:
Celem pracy jest zbadanie związku między wadami w obszarze ustaleń powypadkowych, w tym dokumentacji medycznej, a stopniem kategoryczności opinii medyczno-sądowej, ocena jakości i charakteru danych medycznych i technicznych oraz ustalenie istotnych danych w dokumentacji umożliwiających rozstrzygnięcie problemu opiniodawczego.

Materiał i metody:
Analizie poddano 33 opinie sądowo-lekarskie, w tym 23 opracowane na potrzeby postępowania cywilnego oraz 10 opracowanych w sprawach karnych – łącznie dokumentacja dotyczyła 52 osób.

Wyniki:
Pełna dokumentacja medyczna występowała w aktach spraw dotyczących zaledwie 25% poszkodowanych rannych w wypadkach drogowych. Dokumentacja techniczna z miejsca zdarzenia była dołączona do akt w 60% spraw, natomiast informacje dotyczące występowania w pojeździe systemów ochrony biernej jedynie w 20% spraw.

Wnioski:
Obrażenia ciała u ofiar wypadków często są niespecyficzne i bardzo rzadko umożliwiają jednoznaczne stwierdzenie, czy pasy bezpieczeństwa były zapięte. Dokumentacja techniczna i medyczna bywa niepełna lub zawiera dane nieprzydatne w opiniowaniu medyczno-sądowym. Osoby odpowiedzialne za sporządzenie właściwej dokumentacji powypadkowej i jej załączenie do materiałów przesyłanych biegłemu często nie wywiązują się należycie ze swoich obowiązków. Stopień kategoryczności opinii można poprawić poprzez dokładniejsze prowadzenie dokumentacji technicznej i medycznej.