Wstęp:
Nawet bardzo dokładne badania kliniczne nie pozwalają w pełni zobrazować stanu funkcjonalnego pacjenta w podeszłym wieku. . Celem pracy jest ocena stanu czynnościowego osób zakwalifikowanych do programu aktywności fizycznej u chorych geriatrycznych, kierowanych do leczenia szpitalnego, na podstawie wybranych wskaźników badania funkcjonalnego, przeprowadzonego na etapie zerowym badania oraz po 6 miesiącach programu rehabilitacyjnego.

Materiał i metody:
Grupę badaną stanowiło 30 pacjentów (18 kobiet oraz 12 mężczyzn) w wieku od 61 do 81 lat (śr. 72  5,3 roku) spełniających kryteria włączenia (rokowanie przeżycia ≥ 3 lata, możliwość wykonania testów czynnościowych przewidzianych w programie). U 13 stwierdzono cukrzycę, u 10 niewydolność serca (w tym u 2 NYHA I oraz u 8 NYHA II), u 4 osteoporozę, u 24 chorobę zwyrodnieniową układu kostno-stawowego, u 2 astmę, u 2 przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, u 1 padaczkę, u 3 depresję a u 1 łagodne otępienie w chorobie Alzheimera. W analizie stanu czynnościowego grupy badanej zastosowano elementy testów Takata, Fullerton Fitness Test oraz test Tinetti.

Wyniki:
Aż 16 osób (53%) uzyskały maksymalną wartość w ocenie całościowej testu Tinetti. Próby wstań–siądź nie wykonała tylko jedna kobieta. Stanie na jednej nodze było czynnością, której nie potrafiły wykonać 2 osoby (6,6%).Największa poprawa stanu czynnościowego była obserwowana po 6 miesięcznym okresie rehabilitacyjnym w grupie aktywnej badanych zwłaszcza w zakresie testu Fullerton w porównaniu z pozostałymi grupami.

Wnioski:
Zastosowane testy oceny czynnościowej na etapie zerowym badania są przydatne w planowaniu rehabilitacji geriatrycznej. Rehabilitacja prowadzona regularnie pod nadzorem specjalisty najbardziej efektywnie poprawia stan czynnościowy badanych.