WSTĘP::
Istnieje wiele modyfikowalnych czynników ryzyka, które zakłócają prawidłowy rozwój motoryczny, w tym rozwój postawy ciała. Nieprawidłowe pozycje ciała, częste korzystanie z urządzeń elektronicznych, a także pasywność ruchowa, które nasiliły się w okresie pandemii, mają związek z występowaniem nieprawidłowości w obrębie postawy ciała. Głównym celem pracy była ocena jakości postawy ciała dzieci oraz próba oszacowania związku występowania nieprawidłowości w obrębie postawy ciała z poziomem aktywności fizycznej.

MATERIAŁ I METODY::
Badaniom pilotażowym poddano próbę 200 dzieci z klas wczesnoszkolnych szkół na terenie Śląska w wieku 6–10 lat (x = 8,25 ± 1,06). Badanych podzielono na dwie podgrupy o równej liczebności: 100 dziewcząt (grupa I) i 100 chłopców (grupa II). Grupy nie różniły się pod względem wieku (p = 0,07). Ocenie poddano po-stawę ciała we wszystkich trzech płaszczyznach z użyciem pionu, skoliometru oraz inklinometru, a także stan funkcjonalny testami Thomayera i Matthiasa. Analizy składu masy ciała i pomiaru wysokości ciała dokonano z użyciem analizatora i wzrostomierza Tanita z przeliczaniem względem siatek centylowych dla masy, wysokości ciała i wskaźnika masy ciała (body mass index – BMI).

WYNIKI::
Wady w płaszczyźnie strzałkowej w obu odcinkach piersiowym i lędźwiowym stwierdzono u około 20% badanych w obu grupach, bez związku z poziomem aktywności fizycznej. W obu grupach stwierdzono zbyt długi czas ekranowy oraz czas w pozycji siedzącej. Aktywność fizyczna była w zdecydowanej większości poniżej zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization – WHO).

WNIOSKI::
U dzieci w młodszym wieku szkolnym obserwuje się liczne nieprawidłowości w obrębie postawy ciała, niezwiązane z poziomem aktywności fizycznej. Dzieci korzystają z czasu ekranowego i spędzają czas w pozycji siedzącej zbyt długo, nie spełniając rekomendacji WHO w zakresie umiarkowanej i intensywnej aktywności fizycznej.