Wstęp:
Według salutogenetycznego modelu zdrowia, globalna orientacja życiowa: spójność sensowności zrozumiałości i zaradności pozwala równoważyć wymagania i zasoby organizmu w konfrontacji z czynnikami stresogennymi. Poczucie koherencji może być kluczowym czynnikiem prewencyjnym w schorzeniach cywilizacyjnych, w tym również kardiologicznych. Celem pracy była ocena poczucia koherencji u pacjentów klinicznych ze schorzeniami kardiologicznymi. Postanowiono również zbadać wzajemne zależności: wieku, interwencji kardiochirurgicznych, poziomu lęku i depresji z ogólnym poczuciem koherencji i jego komponentami.

Materiał i metody:
Zbadano 115 osób w wieku 40 - 84 lat: 50 kobiet (wiek: x=63,46 ± 11,19 lat) i 65 mężczyzn (wiek: x=64,65 ± 10,59 lat). W badaniu wykorzystano Kwestionariusz Orientacji Życiowej (SOC-29) oraz Szpitalną Skalę Lęku i Depresji (HADS), które uzupełniono o autorską metryczkę. Analiza statystyczna obejmowała wykonanie statystyk opisowych (mean, SD), obliczenie wskaźników korelacji rang Spearmana oraz poziomu różnic pomiędzy zmiennymi (ANOVA).

Wyniki:
Badani prezentowali obniżone poczucie koherencji w ujęciu ogólnym, jak i w poszczególnych jego komponentach. Odnotowano słabą, ujemną zależność pomiędzy wiekiem a poczuciem zaradności i sensowności oraz silną, ujemną korelację pomiędzy poziomem depresji a wszystkimi komponentami koherencji u badanych mężczyzn. U kobiet korelacje były słabsze, ale istotne statystycznie i dotyczyły wpływu lęku na: globalne poczucie koherencji oraz poczucie zaradności. Nie odnotowano zależności między przebytymi interwencjami kardiochirurgicznymi a poczuciem koherencji ani u kobiet, ani u mężczyzn.

Wnioski:
1. Obniżone poczucie koherencji może predysponować do wystąpienia schorzeń kardiologicznych oraz przyczyniać się do nieprzestrzegania zaleceń prozdrowotnych w trakcie leczenia. 2. Obecność chorób współtowarzyszących ma związek z niskim ogólnym poczuciem koherencji zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn.