Wstęp:
Cukrzyca (diabetes mellitus – DM) jest chorobą przewlekłą, której powikłania są przyczyną dodatkowych hospitalizacji, inwalidztwa i przedwczesnych zgonów. Celem pracy była ocena częstości występowania, cech klinicznych i rokowania pacjentów z DM leczonych w śląskich oddziałach intensywnej terapii (intensive care units – ICUs).

Materiał i metody:
Praca jest retrospektywnym, wieloośrodkowym badaniem wykorzystującym dane pacjentów ze Śląskiego Rejestru Oddziałów Intensywnej Terapii. Pacjenci byli leczeni w wieloprofilowych ICUs na terenie województwa śląskiego. Rejestr gromadził dane kliniczne pacjentów przed przyjęciem na ICU, w trakcie hospitalizacji, a także wyniki prowadzonego leczenia. Aby określić wpływ cukrzycy na analizowane zmienne (51 zmiennych), pacjentów podzielono na dwie grupy: pacjenci z DM w wywiadzie (niezależnie od jej typu) i pacjenci bez DM. Różnice międzygrupowe porównywano w przypadku zmiennych ilościowych za pomocą testów parametrycznych (test t-Studenta) lub nieparametrycznych (test U Manna–Whitneya), zależnie od typu rozkładu.

Wyniki:
Spośród 25 456 chorych DM występowała u 6393 (25,1%). Pacjenci z DM byli starsi (71 vs. 64 lata, p = 0,001), częściej były to kobiety (49% vs. 39%, p < 0,001). U pacjentów z DM znamiennie częściej występowały (p < 0,001): choroba wieńcowa (OR = 2,96), nadciśnienie tętnicze (OR = 3,62), przewlekła niewydolność nerek (OR = 4,29; z koniecznością dializoterapii, OR = 2,98) oraz otyłość olbrzymia (OR = 4,01). Wśród pierwotnych przyczyn przyjęcia na ICU istotnie częstsze były (p < 0,001): niewydolność wielonarządowa (OR = 1,18), wstrząs (OR = 1,20) oraz infekcja/sepsa (OR = 1,35/1,16). U pacjentów z DM stwierdzono zwiększone o 24% ryzyko zgonu na ICU (p < 0,001).

Wnioski:
Wyniki podkreślają istotny wpływ DM na stan kliniczny i efekt leczenia krytycznie chorych, nawet jeżeli pozostaje ona chorobą współistniejącą, a nie głównym powodem hospitalizacji.