Wstęp:
Występowanie lęku i depresji u kobiet z ciążą o przebiegu fizjologicznym ma związek ze zmianami w trzech obszarach: biologicznym, psychicznym i społecznym. Komplikacje w przebiegu ciąży oraz konieczność hospitalizacji dodatkowo potęgują nasilenie negatywnych emocji u ciężarnych, dlatego ważne jest, aby podczas hospitalizacji, identyfikować pacjentki z objawami lęku, stresu lub depresji oraz wskazać czynniki, które mogą wpływać na wystąpienie negatywnych emocji.

Materiał i metody:
Badania analizy nasilenia negatywnych emocji przeprowadzono wśród 305 ciężarnych hospitalizowanych. Narzędziem badawczym był samodzielnie opracowany kwestionariusz ankiety do oceny charakterystyki badanych ciężarnych oraz Skala Depresji, Lęku i Stresu (DASS – Depression Anxiety Stress Scale). Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej.

Wyniki:
Średnia wartość poziomu stresu w badanej grupie według skali DASS wynosiła 12,15 ± 8,15 pkt, depresji 6,63 ± 6,62 pkt, a lęku 8,54 ± 6,26 pkt. Nie stwierdzono istotnie statystycznej zależności między nasileniem stresu i depresji a sytuacją położniczą badanych ciężarnych.

Wnioski:
W badanej grupie kobiet nie stwierdzono zaburzeń depresyjnych, natomiast stwierdzono, że ciężarne hospitalizowane cechuje łagodne nasilenie lęku. Sytuacja położnicza nie warunkuje nasilenia negatywnych emocji wśród pacjentek z ciążą wysokiego ryzyka. Istotny wpływ na nasilenie lęku ma jedynie fakt planowania ciąży lub nie. Kobiety, które nie planują ciąży, mają istotnie wyższy poziom lęku aniżeli ciężarne, dla których obecna ciąża jest planowana. Personel medyczny powinien identyfikować ciężarne w trakcie hospitalizacji, u których występuje podwyższony poziom lęku w celu wdrożenia działań psychoprofilaktycznych. Okazanie pacjentkom troski i udzielenie wsparcia, zwłaszcza emocjonalnego, może prowadzić do zminimalizowania negatywnych emocji i zwiększenia skuteczności leczenia.