Ocena dostępności farmaceutycznej magnezu z tabletek o niemodyfikowanej szybkości uwalniania
 
Więcej
Ukryj
1
Zakład Technologii Postaci Leku Katedry Farmacji Stosowanej, Wydział Farmaceutyczny z Oddziałem Medycyny Laboratoryjnej w Sosnowcu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
 
2
Farmaceutyczny Zakład Naukowo-Produkcyjny „Biochefa” w Sosnowcu
 
 
Autor do korespondencji
Aneta Ostróżka-Cieślik   

Zakład Technologii Postaci Leku, Katedra Farmacji Stosowanej, Wydział Farmaceutyczny z Oddziałem Medycyny Laboratoryjnej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach, ul. Kasztanowa 3, 41-200 Sosnowiec, tel.: +48 32 269 98 20
 
 
Ann. Acad. Med. Siles. 2015;69:166-171
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wstęp:
Magnez jest jednym z makroelementów niezbędnych do zachowania prawidłowej homeostazy organizmu. Stwierdzono jego pozytywne działanie w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych, osteoporozy pomenopauzalnej i cukrzycy. Niestety, obserwuje się niedobory tego pierwiastka w codziennej diecie, dlatego wskazana jest jego suplementacja. Celem badań było określenie wpływu rodzaju związku magnezu na dostępność farmaceutyczną Mg2+ z tabletek o niemodyfikowanej szybkości uwalniania.

Materiał i metody:
Do badań wykorzystano preparaty: Biomagnezja 150, Citromag B6 i Biomagnezja Plus (FZNP „Biochefa”). Badanie szybkości uwalniania substancji czynnej wykonano w aparacie łopatkowym w T = 37°C ± 0,5°C, w czasie 120 min, przy 50 obrotach mieszadła/min, stosując 0,1 mol/dm3 HCl (pH = 1,2). Do analizy przebiegu uwalniania zastosowano program Statistica Zestaw Farmaceutyczny: Profile Uwalniania.

Wyniki:
Analiza badanych preparatów wykazała, że procent uwolnionego magnezu wzrastał w kolejności: Biomagnezja Plus, Biomagnezja 150, Citromag B6 i wynosił odpowiednio: 45%, 61% i 70%. W takiej samej kolejności rosły stałe szybkości uwalniania: 0,0138 min-1; 0,0146 min-1; 0,018 min-1.

Wnioski:
Czynnikami wpływającymi na uwalnianie magnezu w warunkach in vitro są rozpuszczalność związku, obecność nieorganicznego anionu lub organicznego liganda i trwałość związku. Im większa rozpuszczalność substancji, tym wyższy procent uwalniania. Obecność liganda organicznego (wodorocytrynianu) determinuje większy procent uwolnionej dawki magnezu w porównaniu z jego tlenkiem.

 
REFERENCJE (23)
1.
Fawcett W., Haxby E., Male D. Magnesium: physiology and pharmacology. Br. J. Anaesth. 1999; 83: 302–320.
 
2.
Classen H.G., Classen U.G., Grimm P., Speich M. Pharmacokinetics of magnesium salts. Methods Find. Exp. Clin. Pharmacol. 1992; 14: 261–268.
 
3.
Pasternak K., Kocot J., Horecka A. Biochemistry of magnesium. J. Elem. 2010; 15: 601–616.
 
4.
Altura B., Brust M., Bloom S., Barbour R., Stempak J., Altura B. Magnesium dietary intake modulates blood lipid levels and artherogenesis. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 1990; 87: 1840–1844.
 
5.
Lopez-Ridaura R., Willet W., Rimm E. et al. Magnesium intake and risk of type 2 diabetes in men and women. Diabetes Care 2004; 27: 134–140.
 
6.
Wyskida K., Chudek J., Więcek A. Homeostaza magnezu – nowe aspekty patofizjologiczne w chorobach nerek. Nefrol. Dializ. Pol. 2008; 12: 32–37.
 
7.
Jarosz M. Normy żywienia dla populacji polskiej – nowelizacja. Instytut Żywności i Żywienia, Warszawa 2012; s. 139.
 
8.
FDA, Center for Drug Evaluation and Research. Guidance for Industry: Dissolution Testing of Immediate, Release Solid Oral Dosage Forms. U.S. Department of Health and Human Services, 1997; s. 8–9.
 
9.
Iwaniec M., Popieluch M. Ocena podobieństwa profili uwalniania. Świat Przem. Farm. 2008; 5: 23–26.
 
10.
Dean C. The Magnesium Miracle. Ballantine Books, New York 2007.
 
11.
Rozalen M., Ramos M.E., Huertas F.J., Fiore S., Gervilla F. Dissolution kinetics and biodurability of tremoliteparticles in mimicked lung fluids: Effect of citrate and oxalate. J. Asian Earth Sci. 2013; 77: 318–326.
 
12.
Covington A.K., Danish E.Y. Measurement of Magnesium Stability Constants of Biologically Relevant Ligands by Simultaneous Use of pH and Ion-Selective Electrodes. J. Solution Chem. 2009; 38: 1449–1462.
 
13.
Fine K., Santa Ana C., Porter J., Fordtran J. Intestinal absorption of magnesium from food and supplements. J. Clin. Invest. 1991; 88: 396–402.
 
14.
Kokot F., Bułanowski M., Ficek R., Trusz-Gluza M. Gospodarka wodno-elektrolitowa i kwasowo-zasadowa w stanach fizjologii i patologii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, s. 156–164.
 
15.
Trzeciakiewicz A., Opolski A., Mazur A. RPM7 – białko odpowiedzialne za homeostazę magnezu w komórce. Postępy Hig. Med. Dosw. 2005; 59: 496–502.
 
16.
Lindberg J., Zobits M., Poindexter J., Pak C. Magnesium bioavailability from magnesium citrate and magnesium oxide. J. Am. Coll. Nutr. 1990; 9: 48–55.
 
17.
Mühlbauer B., Schwenk M., Coram W.M. et al. Magnesium-L-aspartate-HCl and magnesium-oxide: bioavailability in healthy volunteers. Eur. J. Clin. Pharmacol. 1991; 40: 437–438.
 
18.
Coudray C., Rambeau M., Feillet-Coudray C. et al. Study of magnesium bioavailability from ten organic and inorganic Mg salts in Mg-depleted rats using a stable isotope approach. Magnes. Res. 2005; 18: 215–223.
 
19.
Walker A., Marakis G., Christie S., Byng M. Mg citrate found more bioavailable than other Mg preparations in a randomised, double‐blind study. Magnes. Res. 2003; 16: 183–191.
 
20.
Firoz M., Graber M. Bioavailability of US commercial magnesium preparations. Magnes. Res. 2001; 14: 257–262.
 
21.
Rylander R. Bioavailability of Magnesium Salts – A Review. J. Pharm. Nutr. Sci. 2014; 4: 57–59.
 
22.
Stendig-Lindberg G., Tepper R., Leichter I. Trabecular bone density in a two year controlled trial of peroral magnesium in osteoporosis. Magnes. Res. 1993; 6: 155–163.
 
23.
Kostka-Trąbka E., Woroń J. Interakcje leków w praktyce klinicznej. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011, s. 77–79.
 
 
CYTOWANIA (1):
1.
Magnesium enriched lactic acid bacteria as a carrier for probiotic ice cream production
Małgorzata Góral, Katarzyna Kozłowicz, Urszula Pankiewicz, Dariusz Góral
Food Chemistry
 
eISSN:1734-025X
Journals System - logo
Scroll to top