Wstęp:
Magnez jest jednym z makroelementów niezbędnych do zachowania prawidłowej homeostazy organizmu. Stwierdzono jego pozytywne działanie w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych, osteoporozy pomenopauzalnej i cukrzycy. Niestety, obserwuje się niedobory tego pierwiastka w codziennej diecie, dlatego wskazana jest jego suplementacja. Celem badań było określenie wpływu rodzaju związku magnezu na dostępność farmaceutyczną Mg2+ z tabletek o niemodyfikowanej szybkości uwalniania.

Materiał i metody:
Do badań wykorzystano preparaty: Biomagnezja 150, Citromag B6 i Biomagnezja Plus (FZNP „Biochefa”). Badanie szybkości uwalniania substancji czynnej wykonano w aparacie łopatkowym w T = 37°C ± 0,5°C, w czasie 120 min, przy 50 obrotach mieszadła/min, stosując 0,1 mol/dm³ HCl (pH = 1,2). Do analizy przebiegu uwalniania zastosowano program Statistica Zestaw Farmaceutyczny: Profile Uwalniania.

Wyniki:
Analiza badanych preparatów wykazała, że procent uwolnionego magnezu wzrastał w kolejności: Biomagnezja Plus, Biomagnezja 150, Citromag B6 i wynosił odpowiednio: 45%, 61% i 70%. W takiej samej kolejności rosły stałe szybkości uwalniania: 0,0138 min^-1; 0,0146 min^-1; 0,018 min^-1.

Wnioski:
Czynnikami wpływającymi na uwalnianie magnezu w warunkach in vitro są rozpuszczalność związku, obecność nieorganicznego anionu lub organicznego liganda i trwałość związku. Im większa rozpuszczalność substancji, tym wyższy procent uwalniania. Obecność liganda organicznego (wodorocytrynianu) determinuje większy procent uwolnionej dawki magnezu w porównaniu z jego tlenkiem.