Wskaźnik zachorowalności na niedziedziczną amyloidozę w Polsce
 
Więcej
Ukryj
1
Department of Internal Medicine, Diabetology and Nephrology, Faculty of Medical Sciences in Zabrze, Medical University of Silesia, Katowice, Poland
 
2
Mossakowski Medical Research Centre, Polish Academy of Sciences, Warsaw, Poland
 
3
Department of Internal Diseaes, Endocrinology and Nephrology, Central Clinical Hospital MSWiA, Warsaw, Poland
 
4
Department of Paediatrics, Medical University of Warsaw, Warsaw, Poland
 
5
Department of Research and Development and Innovative Medicine for Metabolic Diseases, Diabetica Clinic, Nysa, Poland
 
6
Department of Analysis and Strategies, Ministry of Health, Warsaw, Poland
 
7
Department of Social Insurance, Warsaw School of Economics, Warsaw, Poland
 
 
Autor do korespondencji
Władysław Grzeszczak   

Klinika Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii, Wydział Nauk Medycznych w Zabrzu, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, ul. 3 Maja 13, 41-800 Zabrze
 
 
Ann. Acad. Med. Siles. 2021;75:99-106
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wstęp:
W pracy przedstawiono przypadki niedziedzicznej amyloidozy na podstawie danych z publicznej służby zdrowia w Polsce, obejmujących zarówno pacjentów hospitalizowanych, jak i ambulatoryjnych. Dane przedstawiono według podtypów amyloidozy rozpoznanych w okresie od 2013 r. do 2015 r.

Materiał i metody:
Pacjenci z amyloidozą zostali wyłonieni z bazy danych Narodowego Funduszu Zdrowia. W celu zapewnienia, że zgłaszane dane dotyczące zachorowalności obejmowały tylko nowych pacjentów, osoby już wcześniej wpisane do rejestru z rozpoznaniem amyloidozy zostały wykluczone. Do badania włączono dzieci i dorosłych obojga płci. Obszar geograficzny (miejsce zamieszkania badanych) podzielono na sześć regionów. We wszystkich regionach Polski mieszkają osoby o porównywalnym genomie.

Wyniki:
W latach 2013–2015 amyloidozę stwierdzono łącznie u 287 pacjentów, z częstością 2,49 na milion osobolat. Najczęstszą z chorób była amyloidoza nieokreślona, cierpiało z jej powodu 169 pacjentów (1,46 na milion osobolat). Druga co do częstości występowania była amyloidoza ograniczona do określonego narządu – 60 pacjentów (0,52 na milion osobolat). Biorąc pod uwagę wszystkie analizowane podtypy amyloidozy, mężczyźni chorowali częściej niż kobiety. Nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy między zarejestrowaną zapadalnością w analizowanych regionach. Brak istotnych różnic między mężczyznami i kobietami z amyloidozą starczą.

Wnioski:
Częstość występowania amyloidozy w Polsce wynosi około 2,49 na milion osobolat, z nieco większym ryzykiem zachorowań u mężczyzn niż u kobiet. Badani chorowali najczęściej na amyloidozę o nieokreślonej przyczynie niezwiązaną z dziedziczeniem. Na drugim miejscu pod względem częstości występowania była amyloidoza ograniczona narządowo. Brak istotnych statystycznie różnic pomiędzy zarejestrowaną zapadalnością na amyloidozę w analizowanych regionach Polski. Nie wykazano istotnych różnic pomiędzy kobietami i mężczyznami chorującymi na amyloidozę starczą.

REFERENCJE (11)
1.
Sipe J.D., Benson M.D., Buxbaum J.N., Ikeda S., Merlini G., Saraiva M.J., Westermark P. Amyloid fibril protein nomenclature: 2010 recommendations from the nomenclature committee of the International Society of Amyloidosis. Amyloid 2010; 17(3–4): 101–104, doi: 10.3109/13506129.2010.526812.
 
2.
Gertz M.A. Immunoglobin light chain amyloidosis: 2011 update on diagnosis, risk-stratification, and management. Am. J. Hematol. 2011: 86(2): 181–186, doi: 10.1002/ajh.21934.
 
3.
Pettersson T., Konttinen Y.T. Amyloidosis-recent developments. Semin. Arthritis Rheum. 2010; 39(5): 356–368, doi: 10.1016/j.semarthrit.2008.09.001.
 
4.
Merlini G., Seldin D.C., Gertz M.A. Amyloidosis: pathogenesis and new therapeutic options. J. Clin. Oncol. 2011: 29(14): 1924–1933, doi: 10.1200/JCO.2010.32.2271.
 
5.
Bellotti V., Nuvolone M., Giorgetti S., Obici L., Palladini G., Russo P. et al. The workings of the amyloid diseases. Ann. Med. 2007; 39(3): 200–207, doi: 10.1080/07853890701206887.
 
6.
Lachmann H.J., Hawkins P.N. Systemic amyloidosis. Curr. Opin. Pharmacol. 2006; 6(2): 214–220, doi: 10.1016/j.coph.2005.10.005.
 
7.
Pinney J.H., Smith C.J., Taube J.B., Lachmann H.J., Venner C.P., Gibbs S.D. Systemic amyloidosis in England: an epidemiological study. Br. J. Haematol. 2013; 161(4): 525–532, doi: 10.1111/bjh.12286.
 
8.
Simms R.W., Prout M.N., Cohen A.S. The epidemiology of AL and AA amyloidosis. Baillieres Clin. Rheumatol. 1994; 8(3): 627–634, doi: 10.1016/s0950-3579(05)80119-0.
 
9.
Kyle R.A., Linos A., Beard C.M., Linke R.P., Gertz M.A., O’Fallon W.M., Kurland L.T. Incidence and natural history of primary systemic amyloidosis in Olmsted County, Minnesota, 1950 through 1989. Blood 1992; 79(7): 1817–1822.
 
10.
Hemminki K., Li X., Försti A., Sundquist J., Sundquist K. Incidence and survival in non-hereditary amyloidosis in Sweden. BMC Public Health 2012; 12: 974, doi: 10.1186/1471-2458-12-974.
 
11.
Westermark P., Benson M.D., Buxbaum J.N., Cohen A.S., Frangione B., Ikeda S. et al. A primer of amyloid nomenclature. Amyloid 2007; 14(4): 179–183, doi: 10.1080/13506120701460923.
 
eISSN:1734-025X
Journals System - logo
Scroll to top