Wstęp:
Hipoterapia jest metodą rehabilitacji psychoruchowej, w której stosuje się konie. Jest jedną z form terapii naturalnych, wykorzystującą pozytywny wpływ kontaktu ze zwierzęciem na zdrowie i samopoczucie człowieka. Jest wieloprofilową formą rehabilitacji ruchowej opartą na neurofizjologii, wciąż bardziej popularną w innych krajach Europy i w USA niż w Polsce.

Cel pracy:
Celem pracy jest przedstawienie hipoterapii jako skutecznej metody wspomagającej rehabilitację w sferze biopsychospołecznej osób niepełnosprawnych. Analiza opiera się na przeglądzie piśmiennictwa i dotychcza-sowych badań nad tą formą terapii.

Materiał i metody:
Materiał zebrano za pomocą bibliotecznej wyszukiwarki ALEPH. Piśmiennictwo pozyskano z takich baz danych, jak PubMed i Medline.

Wyniki:
Przeprowadzone dotąd badania wskazują na przydatność hipoterapii w usprawnianiu chorych na mózgowe porażenie dziecięce (MPDz). Prezentowane wyniki wskazują na istotnie lepsze efekty rehabilitacji u dzieci z MPDz poddanych skojarzonemu leczeniu metodą PNF i hipoterapii. Wykazano skuteczność hipoterapii w osiągnięciu prawidłowego środka ciężkości u dzieci z MPDz, już w trakcie jednego zabiegu, oraz prawidłowej postawy ciała. Udowodniono, że hipoterapia przyczynia się do poprawy chodu, siły motorycznej i równowagi nie tylko u chorych na MPDz, ale także u dzieci z opóźnieniem rozwojowym, z zespołem Downa oraz u osób w wieku podeszłym i po udarze. W wielu badaniach potwierdzono istotny wpływ na podniesienie poziomu poczucia własnej wartości oraz jakości i satysfakcji z życia wśród osób niepełnosprawnych.

Wnioski:
Hipoterapia przynosi pozytywne efekty terapeutyczne u osób dotkniętych różnymi schorzeniami zarówno w obrębie aparatu ruchu, jak i w sferze psychicznej oraz społecznej. Jest atrakcyjną oraz skuteczną metodą wspomagania rehabilitacji.