Problem transseksualizmu jest często traktowany marginalnie zarówno w praktyce lekarskiej, jak i psychologicznej. Skutki takiego postępowania prowadzą do samookaleczeń psychicznych i fizycznych, a także prób i samobójstw pacjentów. Postawione odpowiednio wcześnie rozpoznanie oraz pomoc lekarska mogą w dużej mierze zapobiec tym zjawiskom. Aby jednak było to możliwe, kadra medyczna powinna posiadać odpowiednią wiedzę odnośnie do diagnostyki, leczenia i prowadzenia pacjentów dotkniętych tym schorzeniem. Celem pracy jest próba weryfikacji wiedzy na temat transseksualizmu lekarzy rodzinnych i lekarzy rezydentów. W tym celu poddano analizie 90 prawidłowo wypełnionych ankiet przez tych lekarzy. Pytania w ankiecie zostały skonstruowane pod kątem wiedzy na temat diagnostyki i leczenia transseksualizmu. Otrzymane wyniki pozwoliły na sformułowanie następujących wniosków: 1. Wszyscy ankietowani potwierdzili brak wystarczającej wiedzy na temat transseksualizmu i potrzebę jej pogłębienia. 2. Pojęcia transseksualizmu, transwestytyzmu, transgenderyzmu, crossdressingu były często mylone przez osoby wypełniające ankietę i traktowane błędnie jako synonimy. 3. Istnieje konieczność wczesnej identyfikacji problemu i objęcie tych pacjentów opieką interdyscyplinarnych zespołów.