Wstęp:
Ergonomia, jako nauka o pracy człowieka, zakłada stworzenie mu optymalnych warunków do pracy, a w przypadku ucznia – nauki. Niestety, polska rzeczywistość często wygląda inaczej. W wielu przypadkach uczeń natrafi a na specyficzne warunki, do których to on musi się w jakimś stopniu dostosować. Celem pracy było określenie jakości roboczych stanowisk pracy gimnazjalistów w szkole oraz w domu.

Materiał i metody:
Badania przeprowadzono wśród 240 uczniów trzech gimnazjów, gdzie zdecydowaną większość stanowiły osoby praworęczne. Oceniając stanowiska robocze w szkołach, sprawdzono wyposażenie 8 losowo wybranych sal dydaktycznych, biorąc pod uwagę wielkość powierzchni przypadającej na 1 ucznia, sposób zestawienia stołów i krzeseł ze sobą, dopasowanie ich rozmiaru do wysokości ciała osób z nich korzystających, kierując się Polską Normą. Analogicznej ocenie podlegały miejsca służące młodzieży do nauki w domu, włączając w to sposób aranżacji stanowiska komputerowego. Zarówno w szkole, jak i w domu dodatkowej ocenie poddano oświetlenie dzienne

Wyniki:
Uzyskane wyniki są dalekie od zadowalających. Stwierdzono bowiem, iż zaledwie 9,2% badanych uczniów w obu miejscach (w szkole i w domu) ma prawidłowo dobrane meble do nauki. Sytuacja ta uległa pogorszeniu po wzięciu pod uwagę oświetlenia – zmniejszając odsetek prawidłowo skonstruowanych stanowisk roboczych do 5,8%.

Wnioski:
Autorzy sugerują, iż czynnikiem wpływającym w znacznym stopniu na niedostosowanie mebli do wzrostu uczniów jest brak odpowiedniej wiedzy (bądź zainteresowania) na temat ergonomii pracy uczniów–zarówno wśród osób dorosłych (nauczycieli i rodziców), jak i samych uczniów. Wskazane zatem jest podjęcie stosownych działań zmierzających do poprawy tego stanu rzeczy.