Semaglutyd, będący agonistą receptora glukagonopodobnego peptydu 1 (glucagon-like peptide-1 receptor agonist – GLP-1RA), znajduje szerokie zastosowanie w terapii cukrzycy oraz leczeniu otyłości. Mimo to wciąż brakuje wystarczających danych dotyczących stosowania GLP-1RAs u pacjentów onkologicznych i hematoonkologicznych, ponieważ nie zostali oni uwzględnieni w badaniach klinicznych. Pojawiające się doniesienia o korelacji stosowania GLP-1RAs i nowotworzenia, szczególnie w przypadku nowotworów tarczycy, zrodziło dalsze obawy co do bezpieczeństwa stosowania semaglutydu u pacjentów onkologicznych i hematoonkologicznych. W pracy przedstawiono przypadek 57-letniego pacjenta, chorującego na otyłość III stopnia (BMI: 40,4 kg/m²), cukrzycę typu 2 oraz przewlekłą białaczkę limfocytową (chronic lymphocytic leukemia – CLL; RAI I, Binet A). W celu leczenie otyłości i cukrzycy pacjent rozpoczął terapię semaglutydem, następnie włączono leczenie systemowe CLL obejmujące obinutuzumab z wenetoklaksem; po uzyskaniu remisji CLL kontynuowano leczenie semaglutydem. Ponad 3-letnia terapia semaglutydem pozwoliła na optymalną kontrolę glikemii i spowodowała istotną utratę masy ciała (16% wyjściowej masy ciała pacjenta), podczas leczenia nie odnotowano żadnych działań niepożądanych ani negatywnego wpływu na parametry hematologiczne oraz uzyskaną remisję. Opisany przypadek sugeruje, że pacjentów hematoonkologicznych nie należy kategorycznie wykluczać z leczenia semaglutydem, pod warunkiem zapewnienia właściwego monitorowania parametrów hematologicznych oraz stanu klinicznego. Ponieważ jednak obserwacja opiera się na pojedynczym opisie przypadku, nie można obecnie sformułować jednoznacznych, ogólnych zaleceń dotyczących bezpieczeństwa stosowania semaglutydu w tej grupie pacjentów.