Wstęp:
Integralnym elementem przewlekłych zapaleń pęcherza, obok nawrotów zakażeń dróg moczowych, są zaburzenia funkcji pęcherza i cewki moczowej. Autorzy podjęli próbę odpowiedzi, czy badania urodynamiczne mogą pomóc w decyzji o konieczności wykonania cystoskopii w celu wykluczenia metaplazji płaskonabłonkowej (MPN) lub cystitis cystica (CC).

Materiał i metody:
Retrospektywnej ocenie poddano wyniki badań urodynamicznych 12 dziewcząt, które na podstawie przebiegu klinicznego choroby oraz wykonanych badań skierowano na badanie cystoskopowe i rozpoznano MPN lub CC.

Wyniki:
W grupie 12 dziewcząt MPN rozpoznano u 1, współistnienie MPN i CC u 3, CC bez MPN u 6, a niecharakterystyczny obraz z przekrwieniem śluzówki trójkąta pęcherza u 2 z nich. Obraz badań urodynamicznych był różnorodny. Wśród pacjentek z MPN, w początkowym okresie obserwacji, badania urodynamiczne sugerowały bardzo szerokie spektrum – od osłabienia kurczliwości wypieracza, po bardzo silne jego skurcze w czasie mikcji. Nadreaktywność wypieracza zaobserwowano u 70% badanych. Wyniki początkowych badań urodynamicznych, w porównaniu z wynikami po kilku latach obserwacji, ewoluowały w kierunku zmniejszenia nadreaktywności wypieracza i osłabienia jego kurczliwości w czasie mikcji, zwłaszcza u dziewcząt z CC. Stwierdzono poprawę krzywych przepływów u 6 badanych pacjentek (w tym u 2 z MPN i 4 z CC) w okresie końcowym obserwacji, po leczeniu MPN i CC.

Wnioski:
Przy podejmowaniu decyzji o skierowaniu dziecka z zaburzeniami mikcji i nawrotami ZUM na badanie cystoskopowe należy się kierować obrazem klinicznym. Na podstawie analizy badanej grupy, za podejrzeniem MPN lub CC może przemawiać ewoluowanie badań urodynamicznych w trakcie obserwacji w kierunku osłabienia kurczliwości wypieracza w czasie mikcji.